Οι ισχυροί άνεμοι απειλούν να ξηλώσουν από γης τις σκηνές που φιλοξενούν τις χιλιάδες των Παλαιστινίων που επιστρέφουν στη Λωρίδα της Γάζας μετά τη συμφωνία για κατάπαυση του πυρός ανάμεσα στη Χαμάς και το Ισραήλ. Και μετά έρχεται η δυνατή βροχή, που εξελίσσεται σε καταιγίδα, για να αποτελειώσει ό,τι άφησαν όρθιο οι άνεμοι. Μα οι Παλαιστίνιοι δεν υποκύπτουν. Και απαντούν στην πρόταση Τραμπ για μετατροπή της Γάζας σε μια «Ριβιέρα» υπό αμερικανικό έλεγχο και την εκδίωξή τους από την περιοχή: «Παρά την τραγωδία που βιώνουμε, παρά τη βροχή και τον πολύ κακό καιρό… Είμαστε ταυτισμένοι με τη χώρα μας, με τη γη μας», λέει στο Reuters ένας Παλαιστίνιος οικογενειάρχης. «Φαίνεται ότι ακόμα και ο καιρός είναι εναντίον μας αλλά ούτε ο καιρός ούτε ο Τραμπ ούτε το Ισραήλ δεν θα μας πετάξουν έξω από τη γη μας», δήλωσε στο ίδιο πρακτορείο ένας άλλος Παλαιστίνιος, πατέρας τεσσάρων παιδιών, που ζει με την οικογένειά του στα ερείπια του σπιτιού τους στην πόλη της Γάζας.
Σαν αυτές τις δηλώσεις (πηγή:CNN Greece), διαβάσαμε, και όσο ο Ντόναλντ Τραμπ επιμένει στην αξίωσή του, θα διαβάσουμε κι άλλες πολλές.
Ο πλανητάρχης και όσοι άλλοι γύρω του επιμένουν στη μετακίνηση του πληθυσμού της Γάζας σε άλλες αραβικές χώρες ηθελημένα αγνοούν πως ο εξαναγκασμός, ο υποχρεωτικός εκτοπισμός ενός πληθυσμού από τη γη του αλλού, σε άλλον τόπο, συνιστά έγκλημα πολέμου. Το οποίο απαγορεύεται βάσει των Συνθηκών της Γενεύης από το 1949. Συνιστά εθνοκάθαρση. Αποτελεί παραβίαση και εξευτελισμό κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου. Και την ίδια ώρα, εκτρέπει τη συζήτηση και αλλάζει την ατζέντα που προνοεί ίδρυση παλαιστινιακού κράτους. Κι αλλάζει άρδην τις εξελίξεις στο διηνεκές.
«Δεν πρόκειται για ένα τυχαίο σχόλιο, αλλά για ένα μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου. Η ρητορική του παραμένει συνεπής με τη συνήθη ακρότητά του», ήταν το σχόλιο του καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων Πέτρου Βαμβακά σε μια συζήτηση στην ΕΡΤ.
Επιχειρούμε στη συνέχεια, με τη βοήθεια της κ. Μαριλένας Κοππά, πανεπιστημιακού, πολιτικού, πρώην ευρωβουλεύτριας, και του διεθνολόγου Αλέξανδρου Ζαχαριάδη, να κάνουμε μια ανάλυση της αξίωσης Τραμπ να μετατρέψει τη Γάζα, χωρίς τους πολίτες της, σε Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής και να δούμε τι κρύβεται, ποιοι κρύβονται πίσω από αυτήν και ποια μπορεί να είναι η εξέλιξη με τον απρόβλεπτο Τραμπ στο τιμόνι της υπερδύναμης.
Μόνο η ισχύς
Για την κ. Κοππά, αυτή η εξέλιξη συνιστά την πιο ακραία έκφανση ενός σιωνιστικού οράματος που θα έπρεπε προ πολλού να εκλείψει. Και λύνει τα χέρια του Νετανιάχου «τα οποία τριβει με χαρά», λέει χαρακτηριστικά με την παρέμβασή της στην εφημερίδα μας. «Ο Τραμπ ουσιαστικά μας λέει να επιλυθεί το Παλαιστινιακό δια της εξαφάνισης του παλαιστινιακού λαού. Και ο Νετανιάχου, με τη δεξιά με την οποία κυβερνά, αυτό το σιωνιστικό όραμα υλοποιεί».
Και όπως τονίζει, «γενοκτονία συντελεί το Ισραήλ, εθνοκάθαρση ο Τραμπ με την πρότασή του. Θέλουν να εξαναγκάσουν τους Παλαιστίνιους να φύγουν για έναν τάχα επίγειο παράδεισο ανάπτυξης τον οποίον ο Πρόεδρος των ΗΠΑ υπόσχεται. Ουσιαστικά ο Νετανιάχου τρίβει τα χέρια του με αυτή την πρόταση γιατί του λύνει ένα μεγάλο πρόβλημα τι θα έκανε με τους ανθρώπους που έχουν καταφέρει, κάτω από αυτές τις αντίξοες συνθήκες, να παραμείνουν σε αυτόν τον μικρό θύλακα γης. Δεν χρειάζεται να πω ότι η πρόταση είναι αντίθετη σε κάθε έννοια δικαίου, κάθε αρχή διεθνούς δικαίου.Αλλά την ίδια ώρα είναι συνεπής με μια πολιτική με την οποία μας έχει συνηθίσει ο Τραμπ. Δηλαδή το όφελος και το κέρδος είναι τα κυρίαρχα κι αφού μπορεί να βγει μεγάλο κέρδος από την περιοχή όλα τα άλλα πρέπει να υποταχθούν σε αυτό».
Η κ. Κοππά επισημαίνει πως η πρόταση Τραμπ αλλάζει εντελώς την πολιτική των δύο κρατών. Του παλαιστινιακού δίπλα στο ισραηλινό. «Μας λέει πως δεν μπορούν να ζήσουν εκεί οι Παλαιστίνιοι, και στη Δυτική Όχθη θα είναι μία μειονότητα. Δεν θα έχει κανένα νόημα μια τέτοια λύση. Πώς να μην είναι ευχαριστημένος ο Νετανιάχου, αφού του λύνει τα χέρια για να μπορέσει χωρίς νέες επιθέσεις να τελειώσει μια και καλή με το Παλαιστινιακό», σημειώνει. Και την ίδια ώρα, υποδεικνύει πως πρόκειται για μία διατάραξη του διεθνούς δικαίου «και δεν είναι η πρώτη με τον Τραμπ. Όταν απειλεί με επέμβαση τον Καναδά, τον πιο στενό σύμμαχο των ΗΠΑ, όταν απειλεί με ωμή χρήση βίας τη Γροιλανδία ή τον Παναμά, όταν χρησιμοποιεί τους δασμούς σαν ένα όπλο επεκτατικής πολιτικής, καταλαβαίνετε ότι πια δεν υπάρχουν θεσμοί του διεθνούς δικαίου. Υπάρχει μόνον ισχύς».
Ο Ντόναλντ Τραμπ, επισημαίνει η πρώην ευρωβουλευτής, μας λέει ουσιαστικά πως «το Παλαιστινιακό θα επιλυθεί διά της εξαφάνισης του παλαιστινιακού λαού. Ουσιαστικά η πιο ακραία μορφή ενός σιωνιστικού οράματος που θα έπρεπε να είχε ξεπεραστεί. Δυστυχώς ο Νετανιάχου, με τη δεξιά με την οποία κυβερνά, αυτό το όραμα υλοποιεί».
Η κ. Κοππά σχολιάζει και τη σιωπή της ΕΕ. Αντιδράσεις υπήρξαν από τον αραβικό κόσμο. Από την ΕΕ, ρωτάμε. «Η ΕΕ κοιτάει, φοβάμαι, να εξευμενίσει τον Τραμπ κι επί του Παλαιστινιακού και επί του ζητήματος του ΝΑΤΟ, στο οποίο παραμένουν ακόμα ανοιχτά θέματα. Και για μια ακόμα φορά στο Μεσανατολικό τηρεί σιγήν ιχθύος, νομίζοντας πως αυτό θα την προστατεύσει. Είναι μεγάλο λάθος».
Η ισραηλινή δεξιά
«Προφανώς η πρόταση, να φύγουν οι Παλαιστίνιοι από τη Λωρίδα της Γάζας και να μεταναστεύσουν σε άλλα αραβικά κράτη της περιοχής, υπάρχει ως ιδέα στους κύκλους της ισραηλινής δεξιάς για πάρα πολλά χρόνια, εκτιμά ο διεθνολόγος Αλέξανδρος Ζαχαριάδης. «Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, με τη μετατόπιση της ισραηλινής κοινωνίας προς τα δεξιά, αυτή η ιδέα εντάσσεται στον δημόσιο διάλογο. Απόψεις σαν αυτή, που θεωρούνταν ανήκουστες πριν ή δεν ανήκαν στην επίσημη ισραηλινή πολιτική, σταδιακά γίνονται πιο αποδεχτές. Παράλληλα, η ισραηλινή δεξιά, ειδικά επί Νετανιάχου, έχει μια τεράστια επιρροή στους κύκλους των Ρεπουμπλικανών. Το περιεχόμενο της πρότασης, να φύγουν οι Παλαιστίνιοι και να μετοικήσουν σε άλλα αραβικά κράτη, δεν το σκέφτηκε κατ’ ανάγκην ο Τραμπ από μόνος του. Είναι μια ιδέα, θεωρώ, η οποία γεννήθηκε, συζητήθηκε στους κύκλους της ισραηλινής δεξιάς και μεταφέρθηκε σε αυτόν και στον δικό του κύκλο». Στο σημείο αυτό, ο κ. Ζαχαριάδης θυμίζει πως «ο γαμπρός του Τραμπ, κατά την πρώτη θητεία του Ρεπουμπλικανού Προέδρου, είχε ιδέες και προτάσεις για λύση του Παλαιστινιακού. Τότε οι προτάσεις του ήταν κοντά σε λύση δύο κρατών, αλλά δεν ήταν εφικτές. Δεν ήταν λειτουργικές. Να μην ξεχνάμε ακόμα πως το κομμάτι εκείνο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στο οποίο στηρίχτηκε για την εκλογή του ο Τραμπ έχει πολύ στενές σχέσεις με τη δεξιά στο Ισραήλ, με τον Νετανιάχου τον ίδιο και το κόμμα του, το Λικούντ», προσθέτει.
Για τον Α. Ζαχαριάδη, αυτό που ξεκάθαρα είναι κομμάτι του Τραμπ, ιδέα δική του, «είναι πως αυτό που θα δημιουργηθεί, η Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής, δεν θα προσαρτηθεί στο Ισραήλ, αλλά θα γίνει κτήμα των ΗΠΑ. Μια ανάπτυξη γης, κάτι που συνδέεται άμεσα με το επιχειρηματικό παρελθόν του Τραμπ», σημειώνει. Και την ίδια ώρα εξηγεί πως «όλο αυτό βέβαια βρίσκεται σε αντίθεση με το διεθνές δίκαιο. Ουσιαστικά ο Τραμπ εισηγείται μία εθνοκάθαρση. Μία εξώθηση πληθυσμού με ρίζες και ιστορική συνέχεια σε έναν συγκεκριμένο χώρο, αλλού. Για πολιτικούς σκοπούς. Και δεν μπορεί ούτε η Δύση ευρύτερα να υπερασπιστεί αυτή την πρόταση. Η ίδια η ΕΕ δεν μπορεί να υπερασπιστεί μια τέτοια πρόταση. Ως να αναιρεί τη θέση της για λύση δύο κρατών», σημειώνει. Η πρόταση Τραμπ, προσθέτει, απομακρύνει και εξαλείφει ουσιαστικά την προοπτική ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους, αναιρεί τις Συμφωνίες του Όσλο.
Τι επιφυλάσσει το μέλλον; «Δύσκολο να πεις τι επιφυλάσσει το μέλλον. Είναι απρόβλεπτος ο Τραμπ», τονίζει και αναφέρεται και σε μια άλλη παράμετρο της πρότασής του: «Το οξύμωρο με τη Μέση Ανατολή και τον Τραμπ είναι πως στην προηγούμενή του θητεία ήθελε περίπου να μικράνει το εκτόπισμά του στη Μέση Ανατολή και να αφοσιωθεί στην Κίνα. Τώρα κάνει ακριβώς το αντίθετο. Δεν φεύγει από τη Μέση Ανατολή για να πάει αλλού, αλλά θέτει τις ΗΠΑ σε θέση ιδιοκτήτη στη Μέση Ανατολή. Ως εκ τούτου, δύσκολα μπορεί να προβλεφθεί η εξέλιξη. Γιατί δεν μας είπε κιόλας τι θα κάνει αν αρνηθούν οι Παλαιστίνιοι να φύγουν από τη γη τους. Θα στείλει στρατεύματα στην περιοχή;».
